Ένα καλό επιτραπέζιο παιχνίδι έχει πολλά επίπεδα. Τα επίπεδα αφήγησης περιβάλλουν και καθορίζουν την ιστορία ενός επιτραπέζιου παιχνιδιού, ενώ τα μηχανικά στρώματα διέπουν τη δράση από στιγμή σε στιγμή. Τα πιο σύνθετα παιχνίδια έχουν ένα πλούσιο στρατηγικό επίπεδο, με τους παίκτες να προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε πολλές στροφές ή παιχνίδια. Υπάρχει πάντα επίσης ένα κοινωνικό επίπεδο, το οποίο μπορεί να είναι τόσο απλό όσο η συγκέντρωση ανθρώπων για να παίξουν ή τόσο λεπτή όσο οι δεξιότητες επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης που απαιτούνται για να διακριθείτε Catan. Αλλά Η ζωή στη Ρετέραένα νέο επιτραπέζιο παιχνίδι σχεδιάστηκε από Eric M. Lang και ο Ken Gruhl με το art by Hugo Cuellar, έχει ένα επίπεδο που πολλά άλλα παιχνίδια δεν έχουν — ένα δημιουργικό επίπεδο. Αυτό το καθιστά έναν από τους πιο ενδιαφέροντες νέους τίτλους της χρονιάς.
Η ζωή στη Ρετέρα θέτει ένα μακρινό μέλλον όπου τα αστικά κέντρα έχουν πάρει πίσω από τη φύση, και όπου οι έννοιες του παρελθόντος της ανθρωπότητας υπάρχουν μόνο ως τεχνουργήματα. Εναπόκειται στους παίκτες να ξαναχτίσουν αυτές τις πόλεις όπως τους βολεύει. Το στυλ τέχνης αντικατοπτρίζει καλά αυτή την έπαρση, με πλακάκια με έντονα χρώματα γεμάτα με διαφορετικά βιομάζα καθώς και με τα περιστασιακά λείψανα, όπως ένα smartphone. Οι παίκτες κερδίζουν πόντους για την οργάνωση αυτών των βιωμάτων σε συνεχόμενα τμήματα, γεμίζοντας το τραπέζι μπροστά τους με χώρους πρασίνου, ερήμους και χαρούμενες λίμνες ή ρυάκια.
Αλλά η ίδια η γη είναι μόνο το πρώτο στρώμα του παιχνιδιού. Καθώς οι παίκτες τοποθετούν αυτά τα πλακίδια, πρέπει να εξετάζουν συνεχώς τον προσανατολισμό τους για να δημιουργήσουν τα μεγαλύτερα και πιο πολύτιμα βιοϊώματα που μπορούν, αλλά και να δημιουργήσουν τα θεμέλια που χρειάζονται για να τοποθετήσουν ειδικά διαμορφωμένα κτίρια στην κορυφή. Και είναι στην τοποθέτηση αυτών των κτιρίων που το παιχνίδι αρχίζει να δείχνει τις πραγματικές του δυνατότητες.
Τα κτίρια σε Η ζωή στη Ρετέρα είναι οργανωμένα σε τρία διαφορετικά σύνολα, το καθένα πιο σύνθετο από το προηγούμενο. Στο “σετ εκκίνησης” του παιχνιδιού, οι κήποι αξίζουν επιπλέον πόντους, αλλά μόνο εάν έχετε το μεγαλύτερο τμήμα συνεχούς εδάφους στο τραπέζι. Τα σχολεία αξίζουν επιπλέον πόντους για κάθε διαφορετικό είδος λειψάνου που έχετε στον πίνακα κ.ο.κ. Υπάρχουν τρία σετ συνολικά, που παρουσιάζουν συνολικά 30 διαφορετικά κτίρια μέσα στο κουτί.
Πέρα από το σετ εκκίνησης, το εγχειρίδιο για Η ζωή στη Ρετέρα περιλαμβάνει μόλις τέσσερα ακόμη «επιμελημένα σετ κτιρίων». Το σετ Unfriendly Neighbors είναι συγκρουσιακό, με τους παίκτες να χρησιμοποιούν κτίρια με τρόπους που επηρεάζουν δραματικά τους άλλους παίκτες στο τραπέζι. Το σετ Peace & Quiet, έχει πολύ μικρή αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών. Εν τω μεταξύ, το σετ διαγωνισμού δημοτικότητας βρίσκεται κάπου στη μέση. Με αυτόν τον τρόπο, το μηχανικό στρώμα του παιχνιδιού μπορεί να αντικατασταθεί κατά βούληση. Μόλις το κάνετε αρκετά βαθιά στο εγχειρίδιο, Η ζωή στη Ρετέρα γίνεται κάτι σαν πλατφόρμα, ένα σύστημα ικανό να είναι διαφορετικά παιχνίδια για διαφορετικό κοινό σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.
Και μετά, στη 14η σελίδα του εγχειριδίου, Η ζωή στη Ρετέρα κάνει κάτι αξιοσημείωτο: Ζητάει από τους παίκτες να επιμεληθούν τα δικά τους σετ κτιρίων για να παίξουν. Το “My Building Sets” διαβάζει τη δισέλιδη διάδοση, αποκαλύπτοντας ένα κενό φύλλο εργασίας με χώρο για τέσσερις νέους τρόπους παιχνιδιού που οι παίκτες μπορούν να δημιουργήσουν μόνοι τους.
Με αυτό το τελικό δημιουργικό επίπεδο, Η ζωή στη Ρετέρα προσκαλεί τους παίκτες να γίνουν οι ίδιοι σχεδιαστές. Το εγχειρίδιο, όσο τεχνικά γραμμένο και αν είναι, χάνεται στο παρασκήνιο για να γίνει απλώς ένα σημείο αναφοράς. Οι κανόνες υπάρχουν για να διευκολύνουν το παιχνίδι, όχι για να υπαγορεύουν ποια πρέπει να είναι η φύση αυτού του παιχνιδιού. Στο τέλος, εναπόκειται στα άτομα να κάνουν τη δική τους διασκέδαση, ανακατασκευάζοντας το παιχνίδι για να καλύψει τις ανάγκες τους, ακόμη και όταν ξαναχτίζουν τη γη. Είναι μια τολμηρή κίνηση — ειδικά για ένα παιχνίδι που απευθύνεται σε λιανοπωλητές μαζικής αγοράς.
Την ίδια στιγμή που ο Lang, ο Gruhl και ο εκδότης Hasbro έφεραν την πολυεπίπεδη, ανοιχτή σχεδίασή τους στους διαδρόμους παιχνιδιών στο Target, επέλεξαν επίσης να φέρουν λίγη από την εφαρμογή και το φινίρισμα της μπουτίκ υψηλής τεχνολογίας επιτραπέζιων παιχνιδιών. Η ζωή στη Ρετέρα δεν είναι απλώς ένα φτηνό κουτί με κομμάτια από χαρτόνι και πλαστικά μηχανήματα κίνησης. Οι κάρτες είναι βαριές με ωραίο φινίρισμα από λινό, τα ξύλινα meeples είναι τυπωμένα με οθόνη, η κομψή χειροκίνητη σέλα ραμμένη και όλα τα εξαρτήματα αποθηκεύονται σε αρθρωτούς πλαστικούς δίσκους με διαφανή καπάκια. Ανοίγοντας το, αυτό το παιχνίδι μοιάζει και μοιάζει με κάτι που θα λάβατε ταχυδρομικά μετά από μια επιτυχημένη καμπάνια στο Kickstarter.
Όταν πήρα συνέντευξη από τον Λανγκ νωρίτερα φέτοςΤηλεφώνησε Η ζωή στη Ρετέρα ένα «παιχνίδι τρόπου ζωής». Εκείνη την εποχή, θεωρούσα ότι σημαίνει ένα παιχνίδι που θα καλωσόριζε τους αρχάριους στο μεγαλύτερο χόμπι του επιτραπέζιου παιχνιδιού και θα τους ενθάρρυνε να κάνουν τα επιτραπέζια παιχνίδια μέρος της ζωής τους. Αλλά ισχύει κάτι περισσότερο σαν το αντίθετο. Η ζωή στη Ρετέρα είναι ένα απίστευτα συμπαγές και ανθεκτικό σχέδιο, το οποίο όπως ένα συλλεκτικό παιχνίδι καρτών μπορεί να αναμιχθεί και να αναμιχθεί σε πολλές διαφορετικές εμπειρίες. Είναι επίσης ένα παιχνίδι που σέβεται τον χρόνο του παίκτη και ένα φυσικό προϊόν που έχει κατασκευαστεί για να διαρκεί. Και μόνο για αυτόν τον λόγο βρίσκεται μια μόνιμη θέση στο σπίτι μας — όχι στην ντουλάπα ή σε ένα ράφι, αλλά ακριβώς στη μέση του τραπεζιού του καφέ.
Τώρα, σε συνδυασμό με όλα τα άλλα επείγοντα υπολείμματα της σύγχρονης ζωής μας – τηλεχειριστήρια και smartphone, μασημένα μολύβια, ανεπιθύμητη αλληλογραφία και μισοτελειωμένες εργασίες – είναι το νέο αγαπημένο επιτραπέζιο παιχνίδι της οικογένειάς μας. Η ζωή στη Ρετέρα έχει γίνει κάτι στο οποίο επιστρέφουμε σε εβδομαδιαία βάση, και ακόμη και όταν δεν παίζουμε, μερικές φορές απλώς ονειρευόμαστε τα σετ κτιρίων που θα μπορούσαμε να βρούμε για την επόμενη περιπέτεια.
Η ζωή στη Ρετέρα δεν έχει αλλάξει τον τρόπο ζωής της οικογένειάς μας, αλλά έχει καταφέρει να τον κάνει. Νομίζω ότι μπορεί εύκολα να βρει μια θέση και στο σπίτι σας.