Από τους αμμόλοφους μέχρι τους παγετώνες που λιώνουν, η πριγκίπισσα Abeer της Σαουδικής Αραβίας μοιράζεται μαθήματα από την αποστολή της στην Ανταρκτική
RIYADH: Η πριγκίπισσα Abeer bint Saud bin Farhan Al-Saud έγινε πρόσφατα το πρώτο άτομο από τη Σαουδική Αραβία και την ευρύτερη περιοχή του Κόλπου που πήγε σε μια ερευνητική αποστολή στα πιο απομακρυσμένα μέρη της ηπείρου της Ανταρκτικής.
Τον Νοέμβριο, η πριγκίπισσα ήταν μεταξύ 80 ατόμων που επιλέχθηκαν από μια ομάδα 1.800 υποψηφίων από 45 έθνη που συμμετείχαν στην αποστολή με επικεφαλής τον Homeward Bound, έναν αυστραλιανό οργανισμό που προωθεί την ηγεσία των γυναικών στο STEMM (επιστήμη, τεχνολογία, μηχανική, μαθηματικά και ιατρική).
Η πριγκίπισσα Abeer είπε στο Arab News: «Ολόκληρος ο σκοπός της συμμετοχής μου σε αυτήν την αποστολή ήταν να ευαισθητοποιήσω σχετικά με τη δράση για το κλίμα, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και να συνάψω ένα σύμφωνο ειρήνης με τη φύση και τη βιοποικιλότητα».
Οι γυναίκες στο The Island Sky 2023, από 18 χώρες, απέπλευσαν στις 12 Νοεμβρίου 2023, από το Puerto Madryn της Αργεντινής, για ένα ταξίδι 19 νυχτών. (Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά του Homeward Bound)
Στην αποστολή ήταν επίσης αστρονόμοι, ωκεανογράφοι, παγετώνες, μαθηματικοί, θαλάσσιοι βιολόγοι και μηχανικοί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι οποίοι συνεργάστηκαν σε διάφορα έργα, μερικά από τα οποία ήταν μέρος της Διάσκεψης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (COP28), που πραγματοποιήθηκε στο Ντουμπάι τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.
Η πριγκίπισσα είπε: «Σαν ομάδα, μερικοί από εμάς συνεργαστήκαμε σε πολλαπλά έργα που συνδυάζουν την επιστήμη, την τέχνη και την πολιτική και υποστηρίζουμε τον ΟΗΕ συντάσσοντας εκθέσεις και προετοιμάζοντας τις συνομιλίες και τα ευρήματά μας για τη συμμετοχή μας στο COP28».
ΓΡΗΓΟΡΑΓΕΓΟΝΟΣ
• Τον Νοέμβριο, η πριγκίπισσα Abeer συμμετείχε σε μια αποστολή στα πιο απομακρυσμένα μέρη της Ανταρκτικής, με επικεφαλής τον Homeward Bound, έναν αυστραλιανό οργανισμό που διοργανώνει προγράμματα ηγεσίας για γυναίκες στο STEMM, και έγινε το πρώτο άτομο από την περιοχή του Κόλπου που το έκανε.
Η Πριγκίπισσα Abeer είναι επαγγελματίας διεθνούς ανάπτυξης με τεχνογνωσία στον πολιτισμό και την κληρονομιά, την οικοδόμηση της ειρήνης, την πολυμέρεια και τις ΜΚΟ, η οποία έχει εργαστεί για πολλές υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Επί του παρόντος, προεδρεύει του Συνδέσμου Αειφόρου Ανάπτυξης (Talga) που στοχεύει στον εντοπισμό των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ σε ευθυγράμμιση με το Όραμα 2030.
Η πριγκίπισσα σημείωσε ότι ήταν παθιασμένη με το να αφιερώσει τη ζωή της σε έργα που συνέβαλαν στη διατήρηση των απειλούμενων ειδών, της γης και του πλανήτη.
Είναι επίσης καλλιτέχνης, εμπνευσμένη από το περιβάλλον της και τις περιπέτειές της στην «κοσμική έρημο» στη Σαουδική Αραβία, όπου παράγει έργα σε καμβά χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά.
Πριν ξεκινήσει για την Ανταρκτική, η πριγκίπισσα Abeer επεσήμανε ότι θα διοχετεύσει την προγονική της κληρονομιά.
«Θα αντλήσω τις ρίζες μου ως γυναίκα από την έρημο και ως ναύτης, κοιτάζοντας τον ουρανό για να με καθοδηγήσει.
«Ο Σταυρός του Νότου με οδήγησε σε πολλές απαντήσεις και σε πολλές άλλες ερωτήσεις, όπως το Βόρειο Αστέρι έχει οδηγήσει περιπλανώμενους στην έρημο για αμέτρητες γενιές», πρόσθεσε.
Ο Βεδουίνος που διέσχισε τις απέραντες ερήμους της Αραβίας στη διάρκεια των χιλιετιών βασίστηκε στα αστέρια.
Η αποστολή του Νοεμβρίου δεν ήταν απλή ιστιοπλοΐα. Μια απροσδόκητη καταιγίδα έπληξε το πλοίο της ομάδας καθώς διέσχιζε το Drake Passage, μια από τις πιο ασταθείς θαλάσσιες διαδρομές στον κόσμο που βρίσκεται μεταξύ του Cape Horn της Νότιας Αμερικής και των Νήσων Σέτλαντ της Ανταρκτικής.
Η πλοήγηση σε παγόβουνα ανάμεσα σε θυελλώδη νερά θα μπορούσε να είναι μια πραγματικά τρομακτική εμπειρία. (Φωτογραφία Maya Beano)
Η πριγκίπισσα είπε: «Περάσαμε ένα πολύ δύσκολο 48ωρο στο Drake Passage. Οι φίλοι μου στην αποστολή ξάπλωσαν στις κουκέτες τους. Άλλοι χρησιμοποιούσαν σκοτεινό χιούμορ για να παρηγορήσουν το άγχος τους παίζοντας το soundtrack του «Τιτανικού» στο παλιό πιάνο στο ανοιχτό σαλόνι.
«Μερικοί άλλοι ήταν γενναίοι και ήρεμοι, απολάμβαναν το χρόνο τους γνωρίζοντας ότι η καταιγίδα θα περνούσε».
Αν και η εμπειρία ήταν αναμφίβολα τρομακτική, πρόσθεσε ότι ένιωθε ταπεινωμένη, τόσο από τη δύναμη της φύσης όσο και από την ικανότητα του πληρώματος του πλοίου που τους έφερε με ασφάλεια μέσα από τα πανύψηλα κύματα σε πιο ήρεμες θάλασσες.
«Το να είσαι μάρτυρας και να βιώνεις το μεγαλείο της μανίας της φύσης είναι η τέχνη της ταπεινής εξερεύνησης. Νομίζω ότι απαιτεί τόση διανοητική ευελιξία, απαλή σοφία και χιούμορ για να ξεπεράσεις οποιαδήποτε καταιγίδα, αδίστακτα κύματα ή οποιαδήποτε δυσκολία στη ζωή σου», πρόσθεσε.
Όταν η ομάδα έφτασε στην Ανταρκτική, η πριγκίπισσα Abeer σημείωσε ότι ένιωθε σαν να είχε μεταφερθεί σε έναν άλλο κόσμο, παρόμοιο με την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Είπε: «Ένιωσα σαν να βρίσκομαι σε ένα καθηλωτικό και πολυαισθητηριακό φυσικό μουσείο ακατέργαστης και ανέγγιχτης ομορφιάς. Μπορείτε να ακούσετε τον ήχο της σιωπής. Η Ανταρκτική είναι τα παγόβουνα και οι παγετώνες που σε κοιτάζουν».
Αν και η αποστολή πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου του Νοτίου Ημισφαιρίου, ήταν ζωτικής σημασίας οι συμμετέχοντες να φορούν τον κατάλληλο εξοπλισμό για να αντέχουν το κρύο, καθώς και πολωμένα γυαλιά ηλίου για να προστατεύουν τα μάτια τους από τις σκληρές υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου.
Αλλά για να δουλέψει σε τέτοιες αφιλόξενες συνθήκες, η πριγκίπισσα επεσήμανε ότι οι συμμετέχοντες απαιτούσαν εσωτερική δύναμη.
Οι καμπουροφάλαινες βγαίνουν με χάρη στο στενό Gerlache κατά τη διάρκεια του ηλιοβασιλέματος. (Φωτογραφία Maya Beano)
«Σε απομονωμένες πολικές περιοχές, όπως και τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη ζουν από το λίπος τους, ως πολικοί εξερευνητές επιδιώξαμε να ανάψουμε το πνεύμα μας – με θαλάσσιες χειροτεχνίες όπως το bunting», πρόσθεσε.
Η πριγκίπισσα Abeer και η υπόλοιπη ομάδα κοιμόντουσαν στο πλοίο τους, αγκυροβολημένα στις ακτές της Ανταρκτικής, αλλά κάθε μέρα χρησιμοποιούσαν τα Zodiacs – βαρέως τύπου φουσκωτά σκάφη – για να μετακινηθούν στους ερευνητικούς τους σταθμούς και να πραγματοποιήσουν έρευνα πεδίου.
Ενώ μελετούσε τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στον καιρό, την άγρια ζωή και τη γεωγραφία της Ανταρκτικής, η πριγκίπισσα συγκλονίστηκε όταν είδε τα τεράστια παγόβουνα να σπάνε στον ωκεανό και τον αριθμό ρεκόρ των χωροκατακτητικών ειδών που έλκονται στην ήπειρο από το θερμαινόμενο κλίμα της.
Αυτή η ενότητα περιέχει σχετικά σημεία αναφοράς, τοποθετημένα στο (Πεδίο γνώμης)
Συγκεκριμένα, έμεινε έκπληκτη όταν είδε βροχοπτώσεις σε ένα μέρος του κόσμου όπου το νερό στην ατμόσφαιρα θα έπρεπε να πέφτει ως χιόνι.
Είπε: «Έβρεχε περιστασιακά αντί να χιονίσει. Αυτό αψηφά τη φύση με όλα τα μέτρα. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να βρέχει καθόλου στην Ανταρκτική».
Έξω στον πάγο της Ανταρκτικής, η πριγκίπισσα Abeer ήταν πολύ μακριά από τις απέραντες αμμώδεις ερήμους της Αραβικής Χερσονήσου. Ωστόσο, βρήκε κάποιες απροσδόκητες ομοιότητες στα αντίθετα περιβάλλοντα.
«Όταν βρίσκεσαι σε μια έρημο πάγου, σε αντίθεση με μια έρημο με άμμο, ζεις με ανθρώπους που βρίσκονται στα όρια της ανθρώπινης ανοχής. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα αυτού είναι η απίστευτη φιλοξενία που έχετε», πρόσθεσε.
Άποψη της Ανταρκτικής μια ηλιόλουστη μέρα. (Φωτογραφία Maya Beano)
Της υπογράμμισε πώς τα πιο ξεχωριστά οικοσυστήματα του κόσμου – από πολικές περιοχές και υποτροπικά τροπικά δάση έως τεράστιες εσωτερικές ερήμους και παράκτιους βιότοπους – διασυνδέονταν από το παγκόσμιο κλιματικό σύστημα.
Η πριγκίπισσα Abeer είπε: «Η προστασία της κρυόσφαιρας δεν είναι θέμα μόνο των πολικών περιοχών αλλά όλων των χωρών. Οι παγετώνες και τα παγόβουνα που λιώνουν με ταχύτερους ρυθμούς θα προκαλέσουν άνοδο της στάθμης της θάλασσας, επηρεάζοντας όλες τις ακτές του κόσμου.
«Οι πολικές περιοχές και η ΜΕΝΑ (Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική) — στην πραγματικότητα ολόκληρη η υδρόγειος — συνδέονται. Αν θέλουμε να σώσουμε το ένα, τότε πρέπει να σώσουμε το άλλο.
«Η σημασία έγκειται στην κατανόηση αυτών των αμοιβαίων σχέσεων για την αποτελεσματική διαχείριση του κλίματος, τη διασφάλιση της παγκόσμιας κλιματικής σταθερότητας και τη διαφύλαξη των οικοσυστημάτων τόσο στις πολικές όσο και στις ερημικές περιοχές, και εφεξής η συμβολή στη διαφύλαξη του παγκόσμιου κλιματικού συστήματος», πρόσθεσε.
Μια άλλη σημαντική ανησυχία για τους πολικούς ερευνητές ήταν ο αντίκτυπος της θέρμανσης του κλίματος στους βιότοπους των θαλάσσιων πτηνών. Η διάσπαση του θαλάσσιου πάγου έχει διαταράξει τις αποικίες, ενώ η άφιξη χωροκατακτητικών ειδών από βορειότερα έχει φέρει μαζί της την εξάπλωση της γρίπης των πτηνών.
Το Snowy Sheatbell, το μοναδικό χερσαίο πουλί ιθαγενές στην Ανταρκτική. (Φωτογραφία από την πριγκίπισσα Abeer Al-Farhan)
«Η Ανταρκτική είναι σαν ένας παράδεισος της άγριας ζωής. Σε καθημερινή βάση είχαμε συγκρούσεις-έκπληξη που προκαλούσαν δέος με φάλαινες που αναβοσβήνουν τα αχνάρια τους στο νερό.
«Υπήρχαν επίσης αποικίες φώκιες Weddell που νομίζω ότι μπορούν να βρεθούν μόνο σε νησιά χωρίς πάγο στην Ανταρκτική», είπε η πριγκίπισσα.
Η Ανταρκτική φιλοξενεί ένα ιδιαίτερα εμβληματικό είδος – τους πιγκουίνους. Από τα 18 διαφορετικά είδη πιγκουίνων στον κόσμο, επτά από αυτά βρίσκονται μόνο στη νοτιότερη ήπειρο.
«Ήμασταν τόσο τυχεροί που τους είδαμε όλους στο φυσικό τους περιβάλλον κατά την τελευταία μας αποστολή.
Αποικία πιγκουίνων Adelie στο παγόβουνο Ανταρκτική. (Shutterstock)
«Τα είδη που βρίσκονται στην Ανταρκτική και την περιοχή της Υποβανταρκτικής είναι ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος, η Adelie, το chinstrap, το gentoo, το macaroni, το rockhopper και ο βασιλικός πιγκουίνος», πρόσθεσε.
Για την πριγκίπισσα Abeer, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα από τον χρόνο της στην Ανταρκτική ήταν η ανάγκη για τον κόσμο και τα άτομα να υιοθετήσουν μια διατομεακή προσέγγιση στις προσπάθειές τους να σταματήσουν την κλιματική αλλαγή και να αποτρέψουν την περαιτέρω άνοδο της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Αν δεν γίνει αυτό, τόνισε, θα οδηγούσε σε περαιτέρω λιώσιμο των πάγων και σε άνοδο της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας.
«Πιστεύω ότι είναι καιρός να συνάψουμε ένα σύμφωνο ειρήνης με τη φύση. Δεν πρέπει να αφήσουμε την πίστη μας για ένα αναγεννητικό μέλλον για αυτόν τον πλανήτη να λιώσει. Αυτό που συμβαίνει στην Ανταρκτική δεν μένει στην Ανταρκτική», είπε.
