Η πειστική δύναμη της άμεσης πρόσκλησης ή των τεχνικών απόκτησης συμμόρφωσης στο πλαίσιο της δωρεάς έχει υποτιμηθεί, καθώς η πρόσωπο με πρόσωπο πρόσκληση χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς υιοθετείται λιγότερο από φιλανθρωπικές οργανώσεις παρά εκστρατείες που χρησιμοποιούν κανάλια μαζικής επικοινωνίας λόγω κόστους και αποτελεσματικότητας (Arpaci et al., 2022). Παρόλο που οι έρανοι αναγνωρίζουν την αποτελεσματικότητα των άμεσων προσκλήσεων, οι περιορισμοί του χρόνου, του χώρου και της εργασίας έχουν περιορίσει την υιοθέτηση τεχνικών άμεσης προσέλκυσης, όπως η νομιμοποίηση των ασήμαντων ευεργετημάτων (LPF), η οποία είναι αποτελεσματική μόνο σε αλληλεπιδράσεις πρόσωπο με πρόσωπο (Andrews et al., 2008). Ωστόσο, η άνοδος των εικονικών πρακτόρων και του μετασύμπαντος περιβάλλοντος –μια ψηφιακή πλατφόρμα για εικονική αλληλεπίδραση (Mian et al., 2022)– άνοιξε μια νέα λεωφόρο για φιλανθρωπικές οργανώσεις και στρατηγικές άμεσης πρόσκλησης. Κορυφαίες φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως το Great Ormond Street Hospital Children’s Charity και το WaterAid, έχουν ήδη μεταβεί στο metaverse, συγκεντρώνοντας δισεκατομμύρια δολάρια από παγκόσμιους χορηγούς και προετοιμάζονται για μια νέα φάση συγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω καθηλωτικών διαδικτυακών εμπειριών (Γαλλία, 2023).
Αυτή η μελέτη εστιάζει στο LPF, μια τεχνική απόκτησης συμμόρφωσης που καθιστά την προσφορά λιγότερο δύσκολη ή αποφεύξιμη νομιμοποιώντας ένα μικρό ποσό δωρεάς (π.χ. «Ακόμα και μια δεκάρα θα βοηθήσει!»· Cialdini και Schroeder, 1976). Μελέτες έχουν δείξει ότι το φαινόμενο LPF απαιτεί πρόσωπο με πρόσωπο κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ή διάλογο μεταξύ αιτούντων και πιθανών χορηγών, γι’ αυτό η ανάγκη για πρόσωπο με πρόσωπο κοινωνικές αλληλεπιδράσεις έχει τονιστεί στον τομέα της συγκέντρωσης κεφαλαίων παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας επικοινωνίας (Andrews et al., 2008; DeJong and Oopik, 1992; Dolinski et al., 2005). Μετά την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης (AI) και των εικονικών χώρων, μελετητές και ειδικοί έχουν προβλέψει και αμφισβητήσουν τον ρόλο των πρακτόρων τεχνητής νοημοσύνης στην αντικατάσταση των ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων. Μια ομάδα μελετών που αντιπροσωπεύεται από τη θεωρία της κοινωνικής απόκρισης και οι υπολογιστές είναι κοινωνικοί δρώντες (CASA) διαπίστωσαν ότι οι εικονικοί πράκτορες προσομοιώνουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και ως εκ τούτου αποδίδουν θετικά αποτελέσματα αλληλεπίδρασης (π.χ. προθυμία δωρεάς, πρόθεση συμμόρφωσης, ικανοποίηση) χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου αλληλεπιδράσεις με τον άνθρωπο (Lee et al., 2023a; Namkoong et al., 2023; Nass and Moon, 2000; Moon, 2000; Park et al., 2023a; Park et al., 2023b; Park et al., 20 Reeves και Nass, 1996). Μια άλλη ομάδα μελετών που αντιπροσωπεύεται από τις έννοιες της παραβίασης προσδοκιών και του ασυνήθιστου φαινομένου της κοιλάδας, ωστόσο, εξακολουθεί να αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα της τεχνητής κοινωνικής νοημοσύνης, επισημαίνοντας ότι ο ρόλος των κοινωνικών AI εξακολουθεί να είναι περιορισμένος και απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση στον τομέα της πειθούς και της συμμόρφωσης- κερδίζοντας (Go and Sundar, 2019; Mori et al., 2012; Lee et al., 2023b; Lee et al., 2024; Park et al., 2023d). Επιπλέον, από όσο γνωρίζουμε, καμία μελέτη δεν έχει εξετάσει το LPF στο πλαίσιο της συγκέντρωσης κεφαλαίων στο μετασύμπαν, το οποίο υποστηρίζουμε ότι είναι κρίσιμο για την ενίσχυση της κατανόησης των αλληλεπιδράσεων ανθρώπου-AI στο μετασύμπαντο. Υποστηρίζουμε επίσης ότι πρέπει να διεξαχθούν περισσότερες μελέτες για να αποσαφηνιστεί το εύρος και τα όρια των πρακτόρων τεχνητής νοημοσύνης, ενώ το περιβάλλον για την αλληλεπίδραση ανθρώπου-AI μεταμορφώνεται για την καλύτερη προσομοίωση του πραγματικού κόσμου.
Για να προσθέσει στις προσπάθειες, αυτή η μελέτη υποστηρίζει ότι είναι απαραίτητο να αναπαραχθούν οι παραδοσιακές θεωρίες απόκτησης συμμόρφωσης όπως το LPF και να διερευνηθεί ο ψυχολογικός μηχανισμός πίσω από την επίδραση των εράνων της AI στην προθυμία για δωρεά (WTD) για να συγκριθούν οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ του μηχανισμού του LPF στις αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-ανθρώπου και στις αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-AI στο μετασύμπαν. Επομένως, με βάση το παράδειγμα CASA, τη βιβλιογραφία LPF και τις έννοιες των στόχων αυτοπαρουσίασης και της διαχείρισης εντυπώσεων στον αλτρουισμό και τη φιλανθρωπία, αυτή η μελέτη προτείνει ένα μετριοπαθές παράλληλο μοντέλο διαμεσολάβησης με παράλληλους μεσολαβητές ανησυχίας και ενοχής για την εικόνα του εαυτού (Andrews et al. ., 2008· Bolkan and Rains, 2017· Cialdini and Schroeder, 1976). Επιπλέον, αυτή η μελέτη διερευνά τη συγκρατημένη σχέση παράλληλης διαμεσολάβησης μεταξύ LPF και WTD εξετάζοντας τον συντονιστικό ρόλο της αναγνώρισης του θύματος με βάση την έννοια του αναγνωρίσιμου αποτελέσματος θύματος (IVE) που επισημαίνει τα διακριτά αποτελέσματα της παρουσίασης των αναγνωρίσιμων θυμάτων (παρουσίαση προσωπικών πληροφοριών για ένα μεμονωμένο θύμα όπως το πρόσωπο, η ηλικία και η κατάσταση που αντιμετωπίζουν) έναντι των στατιστικών θυμάτων (παρουσιάζοντας γενικές πληροφορίες για μια ομάδα θυμάτων· Lee and Feeley, 2018). Πιο συγκεκριμένα, με βάση το IVE, αυτή η μελέτη υποστηρίζει ότι ένα μεμονωμένο θύμα με εικονικό avatar, περιγραφή και όνομα αποφέρει μεγαλύτερες συναισθηματικές αντιδράσεις και βοήθεια από τη στατιστική περιγραφή των ανώνυμων θυμάτων (Lee and Feeley, 2018). Ως εκ τούτου, αυτή η μελέτη προτείνει ότι η αναγνώριση των θυμάτων ενισχύει τις άμεσες και έμμεσες σχέσεις μεταξύ του LPF, της ανησυχίας για την αυτοεικόνα, της ενοχής και της WTD.
Για να εξετάσουμε το μοντέλο μετριασμένης παράλληλης διαμεσολάβησης, αναπτύξαμε τέσσερις αλληλεπιδράσεις μετασύνδεσης (LPF: απουσία έναντι του παρόντος × IVE: στατιστική έναντι ταυτοποιημένης). Τα ευρήματα της μελέτης έχουν αρκετές θεωρητικές και πρακτικές επιπτώσεις, όπως 1) επέκταση της δυνατότητας εφαρμογής του LPF στο μετασύμπαντο, 2) επίδειξη της επίδρασης αλληλεπίδρασης μεταξύ LPF και IVE, 3) αποκάλυψη του ρόλου των παράλληλων μεσολαβητών (εικόνα για τον εαυτό και ενοχή), 4 ) παροχή προτάσεων για το σχεδιασμό ενός περιβάλλοντος μετασύνδεσης και 5) πρόταση εναλλακτικής λύσης στις πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπιδράσεις με ανθρώπινους εράνους, η οποία μπορεί να είναι δαπανηρή και περιορισμένη.