Το εξασθενημένο γιεν δεν είναι δημοφιλές στην Ιαπωνία και αυξάνεται η πίεση στους πολιτικούς για δράση, αλλά δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Μίλησα με το BNNBloomberg για τα ζητήματα:
1) Οι διαφορικές τιμές είναι ο οδηγός. Μπορείτε να αγοράσετε ένα 10ετές ιαπωνικό κρατικό ομόλογο και να λάβετε 0,9% ετησίως ή να αγοράσετε ένα US 10 και να πάρετε 4,7%. Προσθέστε το αποδυναμωμένο νόμισμα και υπάρχει ένα παλιρροϊκό κύμα χρημάτων που κυνηγά αυτό το εμπόριο, το οποίο είναι ένα κλασικό εμπόριο μεταφοράς.
2) Η παρέμβαση είναι μια επιλογή, αλλά η μακρά ιστορία της παρέμβασης δείχνει ότι βοηθά μόνο όταν τα θεμελιώδη στοιχεία βελτιώνονται. Η ιαπωνική κυβέρνηση -η οποία διέταξε την παρέμβαση- κυμάτισε μια λευκή σημαία αυτή την εβδομάδα λέγοντας ότι δεν ήταν επί του παρόντος η επέμβαση. Αυτό ήταν μια γκάφα γιατί έδωσε στην αγορά το πράσινο φως να πιέσει περαιτέρω.
3) Υπήρχε κάποιος δισταγμός να πιέσει το γιεν χαμηλότερα μπροστά από την Τράπεζα της Ιαπωνίας. Τον Μάρτιο αύξησαν τα επιτόκια για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια και υπήρχε κάποια αγωνία ότι θα μπορούσαν να κάνουν άλλη μια κίνηση, αλλά η απόφαση ήταν καλοήθης. Καθόρισαν ένα απροσδιόριστο χρονοδιάγραμμα για την πεζοπορία εάν οι οικονομικές προβλέψεις ξεδιπλωθούν όπως ελπίζουν.
4) Ο πληθωρισμός δεν αυξάνεται. Κάπως η Ιαπωνία απέφυγε την πληθωριστική τέλεια καταιγίδα που έπληξε τον υπόλοιπο κόσμο και τώρα οι τιμές μετριάζονται. Σήμερα το Τόκιο ανέφερε ΔΤΚ στο 1,6% έναντι 2,2% που αναμενόταν. Τώρα η αστοχία οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό σε μια εφάπαξ αλλαγή στα δίδακτρα του γυμνασίου και η αγορά το άνοιξε, αλλά είναι ένας τίτλος που δεν θα τονώσει τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Ποιες είναι λοιπόν οι επιλογές; Η ιαπωνική κυβέρνηση μπορεί να ξοδέψει περισσότερα για να τονώσει την ανάπτυξη, αλλά αυτό δεν λειτούργησε και η χώρα είναι τεράστια χρεωμένη. Υπήρξαν ορισμένες θετικές ενδείξεις μισθών αυτή την άνοιξη, αλλά θα χρειαστούν 2-3 χρόνια για να εδραιωθούν και η πεζοπορία τώρα θα στείλει το λάθος μήνυμα.
Έτσι, η ανακουφιστική βαλβίδα είναι το νόμισμα και είναι δύσκολο να δεις ένα πάτωμα.
Αυτό στο οποίο ελπίζει η Ιαπωνία –και μεγάλο μέρος του κόσμου– είναι μια στροφή στο δολάριο ΗΠΑ και στον παγκόσμιο πληθωρισμό. Εάν άλλες κεντρικές τράπεζες αρχίσουν να μειώνουν, τότε αυτές οι διαφορές στα επιτόκια περιορίζονται. Εναλλακτικά, εάν μια ύφεση φαίνεται ότι είναι στον ορίζοντα, θα υπάρξει άνοδος του γεν.
Με ένα εμπόριο μεταφοράς, τα χρήματα κινούνται σταθερά και αργά, αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα, είναι ένας αγώνας δρόμου προς τις εξόδους. Λίγο πριν την οικονομική κρίση, υπήρχε αυτή η ίδια δυναμική και τα χρήματα έρεαν στο AUD υψηλής απόδοσης και στη NZD που ξετυλίγονταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, συμπεριλαμβανομένων ημερών με κινήσεις νομισμάτων 10%.
Αλλά το μόνο που μπορούν να κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να περιμένουν.
Τι οδηγεί την πλευρά του εμπορίου σε δολάρια ΗΠΑ
Η προσφορά του δολαρίου αυτή τη στιγμή οφείλεται στους φόβους για τον πληθωρισμό και συγκεκριμένα στον φόβο ότι η Fed θα πρέπει να αυξηθεί ξανά. Νομίζω ότι είμαστε κοντά στο σημείο της μέγιστης απαισιοδοξίας σε αυτό το μέτωπο.
Η αγορά επικεντρώθηκε αρχικά στους αριθμούς του πληθωρισμού των ΗΠΑ αυτής της εβδομάδας –που ήταν θερμοί– αλλά τελικά επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη. Αν κοιτάξετε τις τιμές των αγαθών, είναι σταθερές ετησίως και η Wal-Mart την Πέμπτη το τόνισε και μίλησε ακόμη και για μείωση των τιμών του κρέατος και των λαχανικών.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρουσιάζει επίσης έλλειμμα στο 7% του ΑΕΠ (έναντι 1,4% στον Καναδά). Νομίζω ότι το δολάριο ΗΠΑ αλλάζει τελικά όταν σφίξει ο δημοσιονομικός ιμάντας, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί το νωρίτερο μέχρι τα τέλη του 2025, αν και ίσως η αγορά αρχίσει να το τιμολογεί μετά τις εκλογές, ανάλογα με τα αποτελέσματα.