AI από το Whitney Biannual 2024
Πηγή: Shirley M. Mueller
Τέχνη που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη (AI) παρουσιάζεται επί του παρόντος στην Μπιενάλε του Μουσείου Αμερικανικής Τέχνης Whitney 2024 στη Νέα Υόρκη. Η έκθεση, «Even Better Than the Real Thing» (20 Μαρτίου έως 11 Αυγούστου), παρουσιάζει την τεχνητή νοημοσύνη στην πρώτη της έκθεση και αργότερα στην έκθεση. Περισσότερα έργα που παράγονται από την τεχνητή νοημοσύνη εκτίθενται στο μουσείο, αλλά όχι μέρος της Μπιενάλε.
Οποιαδήποτε τέχνη παρουσιάζεται στην Μπιενάλε είναι εξ ορισμού νέα και τομή-άκρη. Η επιλογή της επιτροπής να παρουσιάσει την τεχνητή νοημοσύνη βάζει την τεχνητή νοημοσύνη εκεί που της ανήκει—νέα, συναρπαστική, νέα και, για πολλούς, αβέβαιη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη έχουν πυροδοτήσει μια συζήτηση σχετικά με το εάν μπορεί να αντικαταστήσει τον άνθρωπο δημιουργικότητα στις τέχνες. Οι κριτικοί υποστηρίζουν ότι η ουσία της ανθρώπινης δημιουργικότητας είναι αναντικατάστατη από τις μηχανές, τονίζοντας τη σημασία της ανθρώπινης εμπειρίας στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Η έρευνα
Είσοδος σε μια έκθεση τεχνητής νοημοσύνης στο Whitney Biannual 2024
Πηγή: Shirley M. Mueller
Πρόσφατα, αυτό το αίνιγμα έχει μελετηθεί επιστημονικά από τον Lucas Bellaiche και τους συνεργάτες του (Ιούλιος 2023). Η εργασία τους τιτλοφορείται «Άνθρωποι εναντίον τεχνητής νοημοσύνης: Αν και γιατί προτιμούμε τα έργα τέχνης που δημιουργούνται από τον άνθρωπο σε σύγκριση με τα έργα τέχνης που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη». Ο Bellaiche και οι συνεργάτες του διερεύνησαν κατά πόσον υπάρχει προτίμηση στην τέχνη που δημιουργείται από τον άνθρωπο έναντι της τεχνητής νοημοσύνης και τους βασικούς λόγους για τέτοιες προτιμήσεις.
Η έρευνα περιελάμβανε δύο μελέτες στις οποίες συμμετείχαν συμμετέχοντες που αξιολόγησαν έργα τέχνης που, εν αγνοία τους, δημιουργήθηκαν όλα από AI. Αυτά τα έργα τέχνης επισημάνθηκαν τυχαία είτε ως “δημιουργημένα από τον άνθρωπο” ή “δημιουργημένα από AI” για να αξιολογηθεί ο αντίκτυπος των ετικετών στην αισθητική κρίση των συμμετεχόντων. Τα κριτήρια αξιολόγησης περιελάμβαναν συμπάθεια, ομορφιά, βαθύτητα και αξία.
Τα αποτελέσματα από την πρώτη μελέτη έδειξαν ότι τα έργα τέχνης που επισημάνθηκαν ως δημιουργημένα από τον άνθρωπο βαθμολογήθηκαν σταθερά υψηλότερα σε όλα τα κριτήρια από εκείνα που ονομάστηκαν δημιουργημένα από τεχνητή νοημοσύνη, υποδεικνύοντας έτσι προκατάληψη προς την ανθρώπινη τέχνη. Για να διερευνήσει περαιτέρω αυτή την προκατάληψη, η δεύτερη μελέτη επέκτεινε τα κριτήρια αξιολόγησης για να συμπεριλάβει τη συναισθηματική απόκριση, την αντίληψη της ιστορίας, την αντιληπτή σημασία, την προσπάθεια και τον εκτιμώμενο χρόνο που χρειάστηκε για τη δημιουργία του έργου τέχνης.
Τα ευρήματα της δεύτερης μελέτης επιβεβαίωσαν τα αρχικά αποτελέσματα, με τα έργα τέχνης με ανθρώπινη ετικέτα να λαμβάνουν και πάλι υψηλότερες βαθμολογίες. Ωστόσο, η δεύτερη μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι η αφήγηση που σχετίζεται με το έργο τέχνης και η αντιληπτή προσπάθεια πίσω από αυτό επηρέασαν σημαντικά τις αξιολογήσεις. Συγκεκριμένα, τα έργα τέχνης που θεωρήθηκε ότι συνεπάγονταν περισσότερη ανθρώπινη προσπάθεια ή μετέφεραν μια συναρπαστική ιστορία βαθμολογήθηκαν υψηλότερα από την άποψη της αρέσκειας και της ομορφιάς. Επιπλέον, η στάση των συμμετεχόντων απέναντι στην τεχνητή νοημοσύνη επηρέασε επίσης τις κρίσεις τους, με πιο θετικές στάσεις απέναντι στην τεχνητή νοημοσύνη να οδηγούν σε υψηλότερες βαθμολογίες για την τέχνη που δημιουργήθηκε από την τεχνητή νοημοσύνη, ιδιαίτερα όσον αφορά το βάθος και την αξία.
Αυτές οι μελέτες καταδεικνύουν μια σαφή μεροληψία έναντι των έργων τέχνης που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη σε σύγκριση με εκείνα που πιστεύεται ότι είναι κατασκευασμένα από ανθρώπους, ιδιαίτερα για κρίσεις πέρα από την αισθητική εκτίμηση σε επίπεδο επιφάνειας. Αυτή η προκατάληψη είναι λιγότερο έντονη σε κρίσεις αισθητηριακού επιπέδου, όπως η συμπάθεια και η ομορφιά, όπου τα έργα τέχνης που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να ανταγωνίζονται στενά αυτά που έχουν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο.
Για να το πούμε διαφορετικά, οι μελέτες υποδεικνύουν ότι ενώ η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να παράγει αισθητικά ευχάριστη τέχνη σε αισθητικό επίπεδο, αγωνίζεται να αναπαράγει τις βαθύτερες επικοινωνιακές πτυχές της τέχνης που εμπλουτίζονται από την ανθρώπινη εμπειρία. Αυτή η διάκριση μεταξύ αισθητηριακών και επικοινωνιακών κρίσεων ευθυγραμμίζεται με τις θεωρίες διπλής διαδικασίας στην αισθητική, οι οποίες διαφοροποιούν μεταξύ των άμεσων έργων τέχνης, αισθητηριακή επεξεργασία και την πιο στοχαστική, προσανατολισμένη στο νόημα αξιολόγηση.
Επιπλέον, το έργο του Bellaiche και των συνεργατών του υπογραμμίζει πώς διαφορετικοί παράγοντες, όπως η αφήγηση και η αντιληπτή προσπάθεια, μπορούν να διαμορφώσουν τον αντίκτυπο της ετικέτας του δημιουργού στις αισθητικές κρίσεις. Για παράδειγμα, όταν ένα έργο τέχνης θεωρείται ότι έχει μια πλούσια αφήγηση ή ότι απαιτεί σημαντική προσπάθεια, είναι πιο πιθανό να εκτιμηθεί, ανεξάρτητα από το αν έχει δημιουργηθεί από τον άνθρωπο ή την τεχνητή νοημοσύνη. Ωστόσο, αυτές οι επιδράσεις επηρεάζονται από τη στάση των θεατών απέναντι στην τεχνητή νοημοσύνη, υποδηλώνοντας ότι καθώς εξελίσσονται οι συμπεριφορές της κοινωνίας, το ίδιο μπορεί να εξελιχθεί και οι αντιλήψεις για την τέχνη που δημιουργείται από την τεχνητή νοημοσύνη.
Έτσι, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μιμηθεί ορισμένες πτυχές της ανθρώπινης καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, ιδιαίτερα στην παραγωγή οπτικά ελκυστικών έργων τέχνης. Είναι λιγότερο επιτυχημένη στην αναπαραγωγή των ανθρωποκεντρικών στοιχείων που συμβάλλουν στο βάθος και την αξία της τέχνης.
Το μέλλον
Οι επιπτώσεις αυτής της έρευνας είναι σημαντικές για την κατανόηση του μέλλοντος της τέχνης στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης. Καθώς οι τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να ενσωματώνονται περισσότερο στις δημιουργικές βιομηχανίες, θα είναι σημαντικό να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αντιληπτές και οι ρόλοι που είναι κατάλληλοι να εκπληρώσουν. Αν και η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μην αντικαταστήσει τους ανθρώπους καλλιτέχνες, θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμεύσει ως εργαλείο που συμπληρώνει την ανθρώπινη δημιουργικότητα, ενισχύοντας την καλλιτεχνική διαδικασία αντί να την υποκαθιστά.
συμπέρασμα
Αυτή η μελέτη συμβάλλει στη συνεχιζόμενη συζήτηση σχετικά με τη σχέση μεταξύ AI και ανθρώπινης δημιουργικότητας. Υπογραμμίζει τη διαρκή αξία της ανθρώπινης επαφής στην τέχνη, η οποία περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από την παραγωγή αισθητικά ευχάριστων αντικειμένων, αλλά περιλαμβάνει επίσης την επικοινωνία βαθιών ανθρώπινων εμπειριών και συναισθημάτων.